ETH Zürich presenteert robotfabricagetechnologie op CHI2022
Op de CHI2022-conferentie vorige week in New Orleans, Zwitserse openbare onderzoeksuniversiteit ETH Zurich deelde de bevindingen van “Gerobotiseerd gipsspuiten”, een PhD-project dat van 2018 tot 2022 werd uitgevoerd door Gramazio Kohler Research en een team van medewerkers onder leiding van Selen Ercan, waarbij nieuwe mogelijkheden voor het robotisch aanbrengen van gips werden onderzocht. Hoewel de middelen wetenschappelijk zijn, zijn de resultaten pure kunst.
"De ACM CHI-conferentie over menselijke factoren in computersystemen is de belangrijkste internationale conferentie over mens-computerinteractie", luidt het CHI2022's website. Het evenement "brengt jaarlijks onderzoekers en praktijkmensen van over de hele wereld en met verschillende culturen, achtergronden en positionaliteiten samen, die als overkoepelend doel hebben om van de wereld een betere plek te maken met interactieve digitale technologieën." CHI2022 vond plaats van 30 april tot 5 mei.
Daar presenteerde het team van ETH Zürich "Robotic Plaster Spray", een onderzoeksproject dat tot doel had een on-site constructiesysteem te creëren "dat in staat is om continu gerobotiseerd gips te spuiten op bouwelementen, zonder de noodzaak van extra bekisting of gereedschap dat wordt gebruikt in conventionele pleisterwerk om textuurpatronen en volumetrische formaties te produceren.” De naam van het te realiseren systeem is Interactive Robot Plastering (IRoP).
Het ontwerpen van IRoP markeert een inspanning in drie delen: hardware, software en het genereren van ontwerpen. Een abstract uit de paper van het project, bewaard in de digitale bibliotheek van ACM, wordt de methodologie met meer diepgang uitgelegd: "Een aanpasbare computationele toolset zet menselijke intenties om in robotbewegingen met inachtneming van robot- en materiële beperkingen", luidt het abstract. “Om dit te bereiken, hebben we zowel een interactief computermodel ontwikkeld om de gegevens van een bewegingsvolgsysteem te vertalen in robottrajecten met behulp van ontwerp- en bewerkingstools als een audiovisueel begeleidingssysteem voor in-situ projectie. Vervolgens hebben we twee gebruikersonderzoeken uitgevoerd onder ontwerpers en geschoolde werknemers die IRoP gebruikten om een demonstratiemodel op ware grootte te ontwerpen en te fabriceren, dat het team gebruikte om gegevens te verzamelen door middel van visuele waarneming.
Zelfs mensen vinden het moeilijk om met gips te werken, een vluchtig materiaal dat een fijne aanraking vereist. Het werk van ETH Zürich "om bij te dragen aan het gebied van additive manufacturing en de oppervlakken van architecturale ruimtes te verkennen, waarbij het op maat gemaakte ontwerppotentieel van gips wordt verbeterd met een nieuw digitaal ambacht", heeft het potentieel om fabricage te democratiseren door de noodzaak van jarenlange gespecialiseerde praktijk van een ambachtsman.
Nieuwe creatieve mogelijkheden liggen ook ten grondslag aan de feitelijke informatie die wordt gepresenteerd via de praktijk van ETH Zürich. Het is een interessante niche van de samenleving die zich bezighoudt met de plaats waar op koolstof gebaseerde wezens en machines elkaar ontmoeten, aangezien het steeds verder oprukkende Metaverse-paradigma stilletjes nieuwe gesprekken uitlokt over waar precies die grens bestaat.
Als elke kunstdaad echter een daad van magie is, dan moet het voortkomen uit dit soort barsten tussen plaatsen. Op dit moment kan een machine niet creëren tenzij er een mens in de buurt is om de machine te maken, maar volgens dezelfde maatstaf zou een menselijke persoon niet de precieze oppervlakken kunnen maken die tot nu toe zijn gemaakt met medewerking van IRoP. Tenminste, zoals Evan Ackerman aangeeft IEEE Spectrum, een mens defikon het uiteindelijk niet zo snel.
Naarmate experts meer te weten komen over de aard van de plek waar mensen en technologie elkaar ontmoeten, zal de samenleving deze mate van onzekerheid misschien verliezen als menselijke en robotfouten elkaar kruisen met materiaal zoals gips om geheel unieke droomlandschappen te creëren. Je moet je afvragen of deze gevels zijn hoe de toekomst eruit zal zien, en welke impact die esthetiek zal hebben op de menselijke psyche. Uit pure nieuwsgierigheid, pure kunst. Voor nu, zoals met elke echte liminale ruimte, is het op zijn best troebel.
Omslagafbeelding (c) Gramazio Kohler Research, ETH Zürich
Lees gerelateerde berichten:
- Hyundai en Meta Kongz lanceren een Metaverse
- Spelontwerper, beeldhouwer en NFT kunstenaar Auriea Harvey toont met bitforms galerie bij NADA
- Financiële uitgever besteedt een recordbrekende $ 5 miljoen aan digitaal land
Disclaimer
In lijn met de Richtlijnen voor vertrouwensprojectenHoud er rekening mee dat de informatie op deze pagina niet bedoeld is en niet mag worden geïnterpreteerd als juridisch, fiscaal, beleggings-, financieel of enige andere vorm van advies. Het is belangrijk om alleen te beleggen wat u zich kunt veroorloven te verliezen en onafhankelijk financieel advies in te winnen als u twijfels heeft. Voor meer informatie raden wij u aan de algemene voorwaarden en de hulp- en ondersteuningspagina's van de uitgever of adverteerder te raadplegen. MetaversePost streeft naar nauwkeurige, onpartijdige berichtgeving, maar de marktomstandigheden kunnen zonder voorafgaande kennisgeving worden gewijzigd.
Over de auteur
Vittoria Benzine is een in Brooklyn gevestigde kunstschrijver en persoonlijk essayist over hedendaagse kunst met een focus op menselijke contexten, tegencultuur en chaosmagie. Ze draagt bij aan Maxim, Hyperallergic, Brooklyn Magazine en meer.
Meer artikelen
Vittoria Benzine is een in Brooklyn gevestigde kunstschrijver en persoonlijk essayist over hedendaagse kunst met een focus op menselijke contexten, tegencultuur en chaosmagie. Ze draagt bij aan Maxim, Hyperallergic, Brooklyn Magazine en meer.
